ارزیابی تجزیۀ بیولوژیکی برخی از سموم کشاورزی کلره توسط باکتری های جدا شده (برخی از گونه های سودوموناس) از رودخانه های استان مازندران

سموم کلره از جمله آلاینده های زیست محیطی هستند که نیمه عمر بالایی دارند و با ماندن در طبیعت، وارد زنجیرۀ غذایی می شوند و در نهایت به انسان انتقال می یابند و سبب بروز عوارض مختلف از جمله جهش در ژن های مختلف و سرطان زایی می شوند. در این پژوهش تجزیۀ بیولوژیک انواع سموم کلره نظیر آلفا، بتا و گاما هگزا کلروبنزن (لیندن)، ddt، آلدرین، دی آلدرین، آندوسولفان، اندرین و هپتاکلر توسط سه گونه سودوموناس به نام های آئروجینوزا، فلورسانس و پوتیدا جدا شده از رودخانه های استان مازندران (تجن، بابلرود و شیرود) در مقیاس آزمایشگاهی بررسی شد. پس از آداپتاسیون باکتری های جدا شده در محیط پایۀ معدنی (به صورت مخلوط) به میزان 5درصد از مخلوط باکتری ها، به محیط پایۀ حاوی 30 میلی گرم بر لیتر از مخلوط استاندارد سموم کلره اضافه شد و در زمان های صفر، 24، 48، 54 و 120 ساعت، روند تجزیۀ بیولوژیک با استفاده از تغییرات رشد میکروب ها (جذب نوری) و اندازه گیری سموم کلره (با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی) آزمایش شد. نتایج نشان داد که بیشترین تجزیه مربوط به سم ddt و لیندن بوده است به طوری که غلظت آن ها در زمان 120 ساعت به ترتیب به 54/9 و3/9 میلی گرم بر لیتر رسیده بود. کمترین میزان تجزیه نیز مربوط به سم اندرین بود و غلظت آن ها در زمان 120 ساعت، 45/13 میلی گرم بر لیتر بود. بیشترین جذب یا  odباکتری های استفاده شده در زمان 48 ساعت بوده است. نتیجه ای که از این پژوهش حاصل شد آن است که با استفادۀ بهینه از گونه های مختلف سودوموناس در مزارع کشاورزی، می توان غلظت سموم کشاورزی خصوصاً کلره را تا حد قابل قبولی کاهش داد.